Navantia

1939

Nesta entrada quero contar unha experiencia persoal da vida do meu bisavó en forma de relato. Aquí deixo unha foto do meu bisavó Cipriano Piñón natural do rural municipio de Moeche o cal xeolocalizo a continuación.

Ver mapa más grande A nosa historia comeza na posguerra arredor do ano 1938, meu bisavó era un home do rural traballaba no campo e coidaba dalgún porco que tiña,tamén rexentaba unha taberna en moeche coa miña bisavóa, como podedes comprobar era o típico campesiño da época. Sen embargo era un home con inquietudes e unha ideoloxía republicana ben marcada e naquel tempo dedicábase a esconder na súa taberna a moitos escapados republicanos que andaban nos montes, a miña bisavóa repetíalle unha e outra vez "Cipriano non podes deixar pasar ó bar a esa xente vamos ter problemas, tes unha filla" pero él non fixo caso e moi fiel ás súas ideas continuou deixandoos pasar e pouco a pouco foi entablando máis camaradería con eles cos cales aprendeu a ler e escribir e xuntos pasaban as noites falando do país e imaxinando épocas mellores nas que serían os franquistas os que escaparían polos montes. Pasou o tempo e a guardia civil seguía sen aparecer pola vella taberna de Moeche, "pouco durará, o sabe todo o mundo" pensaba a muller de Cipriano. Na tabena ia a tomar unha cunca de viño e mais unha tapa de queixo cada mañá un "señorito" de San Saturniño o cal tiña fama de argalleiro e aproveitado. Un día este "señorito" ó pechar a taberna quixo chantaxear a Cipriano, se non lle pagaba unha cantidade de diñeiro contaríalle todo á Guardia Civil enton él e máis os camaradas republicanos serían fusilados. O taberneiro negouse rotundamente, non estaba disposto a someterse nin a venderse a niguén, e foi agarrado pola miña bisavóa para non darlle ao "señorito" a tunda da súa vida, "ves o que fixeches, vaino saber a Guardia Civil saca a esa xente de akí". Tras estar varios meses sen esconder a ninguén baixo a guardia unha noite e a policía interrompeu de súpeto unha reunión clandestina, Cipriano consegui a tempo dirixir polo camiño de atrás da taberna aos republicanos por onde conseguiron escapar mentres o seu irmán distraía na casa á policía golpeándoos con ferramentas do campo. O curmán do meu bisavó foi fusilado por opoñer resistencia violenta contra a autoridade, Cipriano tivo algo máis de sorte e pasou uns anos no cárcere e puido vivir moitos anos máis, nesta foto o temos con 80 anos ó carón de meu pai. Este pequeno acto de rebeldía de estes dous homes escondendo e protexendo a unhas persóas de ser asasinadas significou moitos para os veciños do lugar os cales moitas non foran capaces de romper esa sumisión e a partir do sucedido con estes dous irmáns cambiaron moitas das súas perspectivas.

10 de Marzo de 1972.

Nestra entrada gustaríame falar do 10 de Marzo de 1972,unha data que moitas persoas en Ferrol terán gravadas na súa memoria por ser un exemplo de loita contra a orde establecida e eliminando por completo o tópico da Galicia sumisa. Gustaríame contrastar este suceso do pasado coa situación actual. Primeiramente relatarei o sucedido o 10 de Marzo de 1972 historia a cal oín por primeira vez cando era un neno moi pequeniño e o meu avó materno, un antiguo ferreiro de bazán e pai de cinco fillos, relatoume como se levantaron polos seus dereitos. No ano 1972 co dictador agonizando e a dictadura chegando ó seu fin pouco a pouco intentábanse conseguer maiores liberdades e maiores dereitos. Isto arranca así, seis traballadores da factoría foron despedidos o 9 de Marzo, como consecuencia (e nun acto de rebeldía sen igual rompendo co tópico da Galicia sumisa)os traballadores néganse a traballar mostrando empatía e solidaridade cos seus compañeiros. Isto desencadea unha serie de disturbios e conflicos coa policía, ademáis reinvindicaban un convenio laboral que a min gustaríame denominar como xusto é dicir unha xornada laboral de 42 horas semanales,un mes de vacacións e baixa por enfermidade. O día seguinte as portas de Bazán amaneceron pechadas o que provocou que máis de 4000 traballadores saísen a rúa como protesta nunha manifestación sen precedentes.Como resultado a policía franquista cargou con munición real (non pelotas de goma coma na actualidade).Saldouse con diversos heridos e a morte dos "heroes" Amador e Daniel. Entrecomillo heroes porque non considero que sea a palabra correcta prefiro usar a palabra "referente" ou "símbolo" xa que a súa morte serviu para unir a moita xente na comarca mostrando signos de solidaridade como o peche dos comercios. Ante isto a dictadura respondeun con represalias ocupando a cidade e cortando o suministro de auga sen embargo non poderon nin foron capaces de acabar co sentimento que deixaron Amador Daniel e o resto de traballadores na cidade. O 21 de Marzo de 1972 os asteleiros volveron abrir mais 163 persoas xa non traballaban alí,pero aínda que o parezca non foi unha derrota.

Aproveito isto para contrastalo coa situación actual, non estamos a perder progesivamente aquelo polo que esta xente loitou? aquelo polo que a rebeldía da clase traballadora loitou en tantas ocasións?.Por iso chamo a recuperar o espirito do Ferrol do 72, animar á rebeldía nas peroas como medio para conseguir as cousas como unha demostración de que Amador e Daniel seguen con nós. O monumento a Amador e Daniel xunto co exalcalde ferrolán Vicente Irisarri e o secretario xera de CCOO Ignacio Toxo o cal é ferrolán outro signo da forte rebeldía sindicalista da cidade.

A folga do leite en Galicia.

Postos a rememorar episodios de protesta ou de rebeldía contra o inxusto quixen primeiro centrarme nun episodio de actualidade como é a folga do leite en Galicia.

Os gandeiros do sector lácteo en Galicia convocaron a través dos diversos sindicatos unha folga a fináis de Novembro do pasado ano para reclamar que se lles pagara un prezo xusto polo leite xa que o actual non lles cubre sequera os costes de producción polo que é un negocio que ademáis de non ser rentable dá pérdidas. Polo tanto as máis de 10.000 explotacións leiteiras galegas, que representan sobre o 40% da producción de leite asignada a España. Mentres intentaban chegar a un acordo coa Xunta de Galicia os diversos traballadores do sector pararon a producción de leite e envío de leite e millóns de litros foron derramados como sinal de protesta nun só día de protesta.

Na imaxe pódese ver unha protesta en Pontedeume nas instalacións dunha coñecida marca. Dous días despóis do inicio da folga chegáronse a principios de acordo coa Xunta mais neste momento aínda é unha incógnita o futuro dun sector tan galego e tan fundamental coma é o lácteo.


Neste video da manifestación explícanos como a leite en Galicia  págase ata a 4 cts menos ca en Andalucía ou Asturias. Deixando a moitos gandeiros na misma ruína xa que non poden pagar inversións feitas fai anos para adaptarse ás esixencias tecnolóxicas e sanitarias que establece a ley.